رصد حرکت این ستاره، وجود آب و دنیایی بیگانه را فاش کرد؟ +تصویر
تاریخ انتشار: ۲۶ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۳۷۱۱۰
حرکت یک ستاره در مسیر خود در کهکشان منجر به کشف دنیای بیگانه جدیدی شده است.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، اخترشناسان با استفاده از داده‌های فضاپیمای گایا که در حال نقشه‌برداری از کهکشان راه شیری است، پیچ خوردگی را در حرکت ستاره‌ای به نام HIP-۹۹۷۷۰ شناسایی کردند که حاکی از حضور سیاره‌ای در نزدیکی آن است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این تلاش‌ها راهی جدید و مؤثر برای جستجوی جهان‌های خارج از منظومه شمسی است، هم برای درک بهتر تنوع سیارات و منظومه‌های سیاره‌ای در آنجا، و هم برای شکار دنیای دیگری که ممکن است حیات در آن شکوفا شده باشد.
تین کوری، اخترفیزیکدان می گوید: «انجام تصویربرداری مستقیم و اخترسنجی به ما امکان می دهد برای اولین بار درک کاملی از یک سیاره فراخورشیدی به دست آوریم؛ اتمسفر آن را اندازه گیری کنیم، آن را وزن کنیم و مدار آن را به یکباره دنبال کنیم.»
یافتن سیارات فراخورشیدی موضوع ساده ای نیست، آنها در مقایسه با ستارگانی که به دور آنها می چرخند بسیار کوچک و بسیار کم نور هستند و بسیار دور هستند. این بدان معنی است که ما معمولاً آنها را مستقیماً نمی بینیم؛ بیش از ۵۳۰۰ سیاره فراخورشیدی تایید شده که تا به امروز شناسایی شده اند و تنها به صورت غیر مستقیم شناسایی شده اند.
دو راه اصلی برای انجام این کار وجود دارد، و هر دو در یافتن سیارات فراخورشیدی که در فواصل نزدیک به دور ستاره‌هایشان می‌چرخند مفید هستند. اولین مورد این است که به دنبال گذرها باشید، فرورفتگی های ضعیف و منظم در نور ستارگان که حضور یک سیاره فراخورشیدی در حال گردش از مقابل ستاره را نشان می دهد. دوم این است که به دنبال تغییراتی در طول موج نور ستاره‌ای باشید که به جابجایی‌های داپلر معروف هستند، در حین حرکت در مرکز مداری مشترک با سیاره فراخورشیدی است. این به این دلیل است که گرانش سیاره فراخورشیدی بر ستاره نیز تأثیر می گذارد.
ستارگان در کهکشان راه شیری ساکن نیستند. آنها مانند سیارات منظومه شمسی که به دور خورشید می چرخند، به دور مرکز کهکشان می چرخند. بنابراین، به جای استفاده از تغییرات در طول موج، تکنیک اخترسنجی به دنبال انحراف از یک خط مستقیم حرکت در حالی که ستاره در کهکشان حرکت می کند، می گردد. این روش می‌تواند برای شناسایی سیارات فراخورشیدی که جابه‌جایی داپلر آنها را آشکار نمی‌کند، مانند سیارات فراخورشیدی که در مدارهای بزرگ‌تری به دور ستاره‌هایشان می‌چرخند، استفاده شود و سیارات فراخورشیدی که در فاصله وسیع تری از ستارگان خود قرار دارند، کاندیدای بهتری برای تصویربرداری مستقیم هستند، زیرا به اندازه کافی دور هستند که بتوان آنها را از تابش ستارگان متمایز کرد.
HIP-۹۹۷۷۰b یک سیاره فراخورشیدی بین ۱۴ تا ۱۶ برابر جرم و ۱.۰۵ برابر شعاع مشتری است که به دور ستاره ای دو برابر جرم خورشید در فاصله ۱۷ واحد نجومی می چرخد. این بیش از سه برابر فاصله نجومی مشتری از خورشید و فقط کمی نزدیکتر از فاصله نجومی ۱۹.۸ اورانوس است.
با این حال، تقریباً همان مقدار تابشی را دریافت می کند که مشتری دریافت می کند، زیرا ستاره HIP-۹۹۷۷۰ بسیار درخشان تر از خورشید ما است. از آنجایی که تیم موفق شد مستقیماً از سیاره فراخورشیدی تصویربرداری کند، آنها توانستند خواص آن را اندازه گیری کنند. نسبت به سیارات فراخورشیدی که قبلاً مستقیماً به دور ستاره HR ۸۷۹۹ می چرخند، گرمتر و کمتر ابری است و جو آن شواهدی از آب و مونوکسید کربن را نشان می دهد.
منبع: خرداد
کلیدواژه: نجوم سیارات فراخورشیدی سیاره فراخورشیدی دور ستاره یک سیاره
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۳۷۱۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاره مشتری به شکل‌گیری قمر زمین کمک کرده است
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، به نظر می‌رسد که رویداد موسوم به بی‌ثباتی بزرگ که هرج و مرج را در بین سیارات ایجاد و غول‌های گازی را در مدار‌هایی که امروز می‌شناسیم مستقر کرد، بین ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پس از تولد خورشید رخ داده است.
دانشمندان بر این باورند که سیاراتی نظیر مشتری با بی‌ثبات کردن مدار یک پیش سیاره به شکل گیری قمر زمین منجر شده باشند.
به لطف مطالعات ترکیبات و مکان انواع مختلف سیارک‌ها و دنباله‌دارها، دانشمندان دریافته‌اند که این حادثه در اوایل تاریخ منظومه شمسی رخ داده است. با این حال، هنوز پازل‌هایی درباده اینکه چگونه همه چیز دقیقاً از بین رفته یا شکل گرفته، حل نشده است.
به عنوان مثال، دانشمندان دریافته‌اند که اجرام منظومه شمسی که امروزه می‌بینیم، از جمله زمین، به دور خورشید از قرصی از گاز و غبار تشکیل شده‌اند. با این حال، برخی از آن اجرام، یعنی سیارک‌ها و دنباله‌دارها، به نظر می‌رسد که از موادی تشکیل شده‌اند که در قرص وجود نداشته‌اند. حداقل، این مواد نباید در مکان‌هایی که آن اجرام در حال حاضر در آن قرار دارند، وجود داشته باشد و منطقی‌تر است که این اجرام قبل از پراکنده شدن در نقاط دورتر به خورشید نزدیکتر شده باشند.
به عبارت دیگر، همه این بررسی‌ها صورت گرفته تا نشان دهد که مشارکت مشتری در شکل‌گیری قمر زمین اهمیت زیادی داشته است.
یکی از فرضیات این است که در دوران اولیه تشکیل منظومه شمسی، برهم‌کنش‌های گرانشی بین مشتری و سیاره‌های دیگر انجام می‌شد که در نهایت منجر به تشکیل موج‌هایی در ابرمولکول‌های حاوی میلیون‌ها سیاره کوچک شد که به آرامی گرد و خاک بیشتری تشکیل دادند و در نهایت به شکل‌گیری سیاره‌ها و قمر‌ها منجر شد.
در این فرضیه، نقش سیاره مشتری بسیار مهم بوده چراکه با جذب و کشش گرانشی خود، این سیاره بزرگ منجر به کاهش سرعت چرخش ابرمولکول‌های حاوی ذرات کوچک شده و این کاهش سرعت، منجر به اتصال و ادغام این ذرات بزرگ‌تر و تشکیل شهاب‌سنگ‌ها، سیاره‌ها و حتی قمر زمین شده است.
مطالعات همچنین نشان می‌دهد که مشتری در کمک به تشکیل قمر زمین نقش مهمی ایفا کرده است و هرچه فرایند تشکیل ماه پیش می‌رفته، نقش سیاره مشتری افزایش نیز تفزایش یافته است.
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»